Asteroïden, ook wel planetoïden genoemd, zijn stukken materie die zich in een baan om de Zon bewegen, net als planeten en dwergplaneten. Deze rotsachtige brokstukken variëren in grootte van enkele meters tot enkele honderden kilometers. Het woord ‘asteroïde’ is afgeleid van het Oudgriekse ἀστήρ, wat ‘ster’ betekent, en het achtervoegsel -oïde, wat ‘gelijkend op’ betekent.
Asteroïden zijn niet alleen fascinerende objecten om te bestuderen, maar ze hebben ook een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de aarde en het zonnestelsel. De Verenigde Naties heeft 30 juni uitgeroepen tot Internationale Asteroïdedag om het publiek op te voeden over asteroïden. Deze datum herdenkt de Toengoeska-asteroïde-impact op 30 juni 1908 in Siberië, Rusland.
Ontdekking en Onderzoek van Asteroïden
De zoektocht naar asteroïden begon in de 19e eeuw. Karl Ludwig Hencke begon in 1830 met het zoeken naar asteroïden en ontdekte 15 jaar later 5 Astraea, de eerste nieuwe asteroïde in 38 jaar. Hij ontdekte ook 6 Hebe minder dan twee jaar later. Daarna begonnen andere astronomen deel te nemen aan de zoektocht en werd er minstens één nieuwe asteroïde per jaar ontdekt (behalve in de oorlogsjaren 1944 en 1945).
In 1891 begon Max Wolf astrofotografie te gebruiken om naar asteroïden te zoeken. Dit verhoogde het detectietempo van asteroïden drastisch: Wolf ontdekte er alleen al 248, terwijl er daarvoor slechts iets meer dan 300 waren ontdekt.
Classificatie en Kenmerken van Asteroïden
Asteroïden kunnen worden geclassificeerd op basis van hun samenstelling. De M-type asteroïden bestaan voornamelijk uit metaal, meestal ijzer en nikkel. Deze asteroïden reflecteren zonlicht zeer goed en zijn helder. Ongeveer 8% van de asteroïden behoort tot deze groep. Een goed voorbeeld is Kleopatra.
De S-type asteroïden bestaan uit silicaten en zijn dus rotsachtig. Ze vertegenwoordigen ongeveer 17% van de asteroïden. Voorbeelden zijn Eros en Itokawa. Hun albedo, of reflectiviteit, ligt tussen 0,10 en 0,28.
Asteroïden hebben ook een grote variëteit in grootte. Het aantal asteroïden neemt scherp toe naarmate hun individuele grootte afneemt. Er zijn bijvoorbeeld ongeveer 25.000.000 asteroïden groter dan 0,1 km, maar slechts 1 asteroïde groter dan 900 km.